Nog een paar weekjes
Door: Nan
24 November 2015 | Namibië, Windhoek
Nog voordat we morgenochtend naar Kaapstad vliegen zal ik nog even een update geven vanuit het bloedhete Windhoek.
De afgelopen weken hebben Jorick en ik stage gelopen op de eerste hulp. Dat vinden we de leukste afdeling omdat we daar het meeste zelf kunnen doen. Op de verpleegafdelingen in het ziekenhuis ben je vooral mensen aan het wassen en kijk je verder veel om je heen. Dat is bij de eerste hulp wel anders. Ook al is het de laatste tijd (gelukkig en jammer genoeg) niet heel druk. Er is altijd wel wat te doen voor ons. Zeker omdat we al een aantal weken op deze afdeling gewerkt hebben en ze ons al veel zelfstandigheid geven. (Pijn)medicatie geven, infuus prikken en hechten zijn de leukste dingen om te doen. Hechten zeker omdat we dit in Nederland niet mogen. Bloed prikken komt niet zo veel voor dus daarom hebben Jorick en ik dat maar even op elkaar geoefend. Het bloed is gelijk getest en we zijn nog steeds hartstikke gezond hier, ook wel fijn om te weten.
Een paar weken geleden zijn we aangesproken door een vrouw die meewerkt aan een televisie show uit Israel. We zaten rustig op een terras wat te drinken toen ze ons aansprak en vroeg of we als figuranten mee wilden helpen bij de opnames van de Amazing race. Een grote versie van het in Nederland bekende ‘Peking express’. Het leek ons leuk om een keer mee te maken en we kregen er nog voor betaald ook dus we stemden er mee in.
Op dag zelf werden we in 2 groepen ingedeeld. Rosan en ik moesten helpen bij opnames in het centrum van windhoek en de rest moest buiten windhoek als figuranten helpen bij een soort van safari opdracht.
Met in totaal 25 mensen moesten we de deelnemers aan het programma helpen bij hun opdracht. Omdat Rosan en ik de enige blanken waren werden wij gevraagd om een demo op te nemen waardoor voor de kijkers thuis de opdrachten van de kandidaten duidelijk werd.
Daar draaien wij onze hand niet voor om natuurlijk en als ervaren film sterren stond na een half uurtje de demo erop.
De opdracht voor de deelnemers was als volgt: de deelnemers (tweetallen) moesten samen met de mensen die op dat moment op het plein aanwezig waren touwtje springen. In totaal moesten 8 mensen tegelijk springen. Wat het moeilijk maakte is dat er 1 voor 1 ingesprongen moest worden tot dat er 8 mensen tegelijk aan het touwtje springen waren. Wij (de figuranten) zouden niets vermoeden langs lopen en als er niet genoeg mensen wouden helpen met het behalen van de opdracht. Alleen was er niet helemaal over nagedacht wie er allemaal als figuranten gekozen waren, want de helft had geen idee hoe hij/zij over een touw moest springen. Wij als echte Nederlanders deden op de basisschool natuurlijk niet anders, dus werden we er bijna elke keer bijgehaald om te helpen.
Erg vermoeiend maar een heel erg leuke dag met veel leuke mensen om ons heen.
De spierpijn is gelukkig weer uit de benen want morgen gaan we een weekje op vakantie naar Kaapstad.
Lisanne en Rosan blijven thuis want die gaan na onze stage met hun ouders naar Zuid-Afrika. Dus samen met Jorick, Danique en Roosmarijn gaan we de tafelberg beklimmen, naar robbeneiland en kijken hoe leuk Kaapstad zelf is.
Ik ga nu de laatste dingen nog even inpakken en dan vroeg naar bed want we moeten weer vroeg op morgen.
Doei! xx
De afgelopen weken hebben Jorick en ik stage gelopen op de eerste hulp. Dat vinden we de leukste afdeling omdat we daar het meeste zelf kunnen doen. Op de verpleegafdelingen in het ziekenhuis ben je vooral mensen aan het wassen en kijk je verder veel om je heen. Dat is bij de eerste hulp wel anders. Ook al is het de laatste tijd (gelukkig en jammer genoeg) niet heel druk. Er is altijd wel wat te doen voor ons. Zeker omdat we al een aantal weken op deze afdeling gewerkt hebben en ze ons al veel zelfstandigheid geven. (Pijn)medicatie geven, infuus prikken en hechten zijn de leukste dingen om te doen. Hechten zeker omdat we dit in Nederland niet mogen. Bloed prikken komt niet zo veel voor dus daarom hebben Jorick en ik dat maar even op elkaar geoefend. Het bloed is gelijk getest en we zijn nog steeds hartstikke gezond hier, ook wel fijn om te weten.
Een paar weken geleden zijn we aangesproken door een vrouw die meewerkt aan een televisie show uit Israel. We zaten rustig op een terras wat te drinken toen ze ons aansprak en vroeg of we als figuranten mee wilden helpen bij de opnames van de Amazing race. Een grote versie van het in Nederland bekende ‘Peking express’. Het leek ons leuk om een keer mee te maken en we kregen er nog voor betaald ook dus we stemden er mee in.
Op dag zelf werden we in 2 groepen ingedeeld. Rosan en ik moesten helpen bij opnames in het centrum van windhoek en de rest moest buiten windhoek als figuranten helpen bij een soort van safari opdracht.
Met in totaal 25 mensen moesten we de deelnemers aan het programma helpen bij hun opdracht. Omdat Rosan en ik de enige blanken waren werden wij gevraagd om een demo op te nemen waardoor voor de kijkers thuis de opdrachten van de kandidaten duidelijk werd.
Daar draaien wij onze hand niet voor om natuurlijk en als ervaren film sterren stond na een half uurtje de demo erop.
De opdracht voor de deelnemers was als volgt: de deelnemers (tweetallen) moesten samen met de mensen die op dat moment op het plein aanwezig waren touwtje springen. In totaal moesten 8 mensen tegelijk springen. Wat het moeilijk maakte is dat er 1 voor 1 ingesprongen moest worden tot dat er 8 mensen tegelijk aan het touwtje springen waren. Wij (de figuranten) zouden niets vermoeden langs lopen en als er niet genoeg mensen wouden helpen met het behalen van de opdracht. Alleen was er niet helemaal over nagedacht wie er allemaal als figuranten gekozen waren, want de helft had geen idee hoe hij/zij over een touw moest springen. Wij als echte Nederlanders deden op de basisschool natuurlijk niet anders, dus werden we er bijna elke keer bijgehaald om te helpen.
Erg vermoeiend maar een heel erg leuke dag met veel leuke mensen om ons heen.
De spierpijn is gelukkig weer uit de benen want morgen gaan we een weekje op vakantie naar Kaapstad.
Lisanne en Rosan blijven thuis want die gaan na onze stage met hun ouders naar Zuid-Afrika. Dus samen met Jorick, Danique en Roosmarijn gaan we de tafelberg beklimmen, naar robbeneiland en kijken hoe leuk Kaapstad zelf is.
Ik ga nu de laatste dingen nog even inpakken en dan vroeg naar bed want we moeten weer vroeg op morgen.
Doei! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
