1 month down, 2.5 to go!
Door: Nan
14 Oktober 2015 | Namibië, Windhoek
In mijn vorige verslag heb ik nog niet zoveel over de stage zelf kunnen vertellen omdat er ook nog niet veel te vertellen was. Ik kan na 3 weken wel vertellen dat ik al heel veel gezien heb. Positieve dingen, maar ook momenten waarbij ik blij ben dat ik zelf in Nederland woon.
De tweede week stage liepen we net zoals week 1 op de eerste hulp. Waar ik in week 1 nog het idee had dat ik vooral in de weg stond kreeg ik nu steeds meer het idee dat ik nuttig was. Ik deed de intake bij patiënten en heb al verschillende keren een infuus aangelegd.
Omdat we blank zijn denkt iedereen dat we dokters is opleiding zijn. Daardoor kunnen we de dokters die rondlopen van alles vragen en willen ze ons ook graag dingen uitleggen. Over het algemeen zijn de dokters erg kundig. Het enige verschil met Nederland lijkt me dan ook in Nederland de patiënt boven eigen plezier komt. Halverwege een gesprek met een patiënt kan er namelijk een bekende langskomen die gezellig met de dokter gaat kletsen. Of dat een dokter zijn eigen bloeddruk en van alle verpleegkundige die er op dat moment lopen even gaat meten. Om te checken of het apparaat goed werkt. Op zich geen dom idee. Alleen ligt het werk van de hele afdeling een kwartier stil omdat het met groot plezier gaat.
Omdat het voor Nederlands begrip soms allemaal erg traag gaat help je zelf mensen zonder dat er een andere verpleegkundige mee kijkt. In de meeste gevallen kan dit prima omdat er genoeg mensen rondlopen die je kunnen helpen. Maar in een situatie was het toch wel handig als er iemand bij was op het eerste moment.
Een man (bleek later een taxichauffeur) kwam naar me toe om te vragen of er ergens een brancard of rolstoel was, want hij had een vrouw achter in zijn auto liggen. Normaal gesproken staat er een portier bij de ingang om de mensen naar binnen te begeleiden. Maar er was die ochtend ook een auto ongeluk was geweest, waarbij 13 mensen (zwaar)gewond waren geraakt, dus de bedden waren bezet en iedereen was nog druk met de ‘normale’ patiënten. Naja goed het kwam er dus op neer dat ik met een krakkemikkig rolstoeltje naar buiten ging om de vrouw uit de auto te halen. Op het moment dat ze in de stoel ging zitten zag ik al dat haar hele rokje onder het bloed zat. Ik reed haar snel naar binnen om hulp te vragen van een dokter toen ze halverwege een flinke kreun/gil gaf. Op het zelfde moment lag er een flinke plas bloed onder de stoel. Iedereen in de ‘wachtkamer’ (zo’n 30 man) kon bedenken dat dit geen goed teken was. Gelijk werd de vrouw naar een apart kamertje gebracht die bedoeld is voor zwangere vrouwen. Op het moment dat ze op het bed wou gaan liggen zagen we een klein ‘dood’ baby’tje van ongeveer 15 cm tussen haar benen bungelen!! Voor mij heel erg schrikken, voor de mensen hier een normalere zaak. Miskramen gebeuren regelmatig, dus niemand in het ziekenhuis kijkt er van op.
Nog een dingetje over het ziekenhuis. Aan het eind van de maand krijgt iedereen in Windhoek uitbetaald, wat er toe leidt dat er ontzettend veel dronken mensen zijn die elkaar beroven, aanrijden, neersteken en vermoorden. Wat er vanzelfsprekend voor zorgt dat er op zo’n dag heel veel te doen is in het ziekenhuis. wij wilden graag met eigen ogen zien wat er allemaal langs kwam op zo’n avond en dus besloten we een avonddienst te draaien.
Vanaf het moment dat we binnen kwamen werden we aan het werk gezet. We begonnen opruimen van de operatiekamer waar een dode man lag. Hij moest verplaatst worden naar het mortuarium dus alle kabels moesten van/uit zijn lichaam en van dat soort dingen. Vlak na dat de ruimte schoon was kwam er een man binnen met een flinke steekwond in zijn nek. Hij had geluk want het was net naast een slagader was maar dat benul had hij zelf niet. Nadat hij gehecht was waren ik en Jorick bezig de spullen op te ruimen. Hij voelde zich weer helemaal goed en wou heel graag naar huis om de gene die hem neergestoken had te gaan vermoorden. Ons leek dat uiteraard niet zo’n heel goed plan en hij moest zeker een nachtje in het ziekenhuis blijven. Uit het niets begon hij ons te bedreigen, hij zou morgen wel terug komen naar het ziekenhuis om ons te vermoorden bla bla bla. Serieus nemen deden we het niet maar ik had niet gelijk mijn woordje klaar. Gelukkig was er een verpleegkundige die het erg professioneel oppakte. Naja in nederland zou hij ervoor aangeklaagd zijn geweest maar het hielp wel. Eerst kneep hij de man in zijn buik en draaide hij zijn vel (niet overdreven) 1.5 keer om. De meeste mensen zouden wel een reactie hierop geven maar de patiënt merkte er helemaal niks van en bleef dreigen. Toen sloeg de verpleegkundige met de vlakke hand 3 keer in het gezicht van de man, heel hard! Nog steeds voelde hij er niet veel van. Hij hield pas om met dreigen toen hem verteld werd hoe respectloos hij was naar de mensen die net zijn leven gered hadden. Dat drong wel tot hem door gelukkig en vanaf toen was hij echt poeslief. Nog steeds helemaal van de kaart maar dat zal de volgende dag ook nog wel zo zijn geweest.
Om ook genoeg te ontspannen naast het drukke stage leven…. Hebben we ook nu weer genoeg leuke dingen gedaan. Zo zijn we wat gaan drinken met een Nederlandse tropenarts die hier sinds een maand woont met haar vriend. Ze kon ons van alles vertellen over leuke uitjes in Namibië aangezien ze zelf al 3 a 4 keer het land is rondgetrokken naar alle bezienswaardigheden.
We zijn meerdere keren gaan stappen met de andere studenten en zijn naar een festival gegaan.
Het festival was leuk maar totaal anders dan dat ik verwacht had. Ik dacht namelijk dat het vol zou staan met donkere mensen en dat er veel Afrikaanse muziek gedraaid zou worden. Dat was beide niet helemaal het geval. Van de 2500 mensen waren er zo’n 100 niet wit en er werden allemaal bekende hitjes gedraaid dus de muziek was leuker dan we dachten. Een geslaagd dagje!
Morgen moeten we nog een dagje stage lopen en dan hebben we een weekje vakantie. Papa en Mama komen zondag aan in Windhoek. Met zijn 6en, paps en mams en de moeder van Danique gaan we dinsdag t/m vrijdag richting de westkust. Een dagje Sossusvlei voor de mooie foto’s en daarna door naar Swakopmund om allemaal leuke dingen te doen, waaronder skydiven, quad rijden en sand-boarden. Als alles te doen is binnen de 4 dagen in ieder geval.
In Swakopmund zullen we voor het eerst deze vakantie overdag een vest aan moeten aangezien het daar onder de 20 graden is. Vooral het temperatuur verschil van 15 graden zal wennen zijn maar ik heb met jullie in Nederland te doen want ik hoorde dat er bij jullie al nachtvorst is. Tja verschil moet er zijn he.
Chop Chop!
Oja, gisteren zijn we weer langs geweest bij bij home of good hope. Dit is een een organisatie dat opkomt voor kansarme kinderen. Denk hierbij niet alleen aan het dagelijks verzorgen van 600 maaltijden, maar ook aan het sponsoren van schooluniformen, kleding, dekens, het vergoeden van tandarts- en ziekenhuiskosten. Dankzij home of good hope zijn er zelfs 5 kinderen die kunnen studeren aan de universiteit! Dit is allemaal niet mogelijk zonder sponsoren, daarom willen wij graag ons steentje bijdragen door geld in te zamelen. Elke euro helpt!! Willen jullie ook helpen? Stort op NL97INGB0 753230046 tnv Lisanne Belshof
De tweede week stage liepen we net zoals week 1 op de eerste hulp. Waar ik in week 1 nog het idee had dat ik vooral in de weg stond kreeg ik nu steeds meer het idee dat ik nuttig was. Ik deed de intake bij patiënten en heb al verschillende keren een infuus aangelegd.
Omdat we blank zijn denkt iedereen dat we dokters is opleiding zijn. Daardoor kunnen we de dokters die rondlopen van alles vragen en willen ze ons ook graag dingen uitleggen. Over het algemeen zijn de dokters erg kundig. Het enige verschil met Nederland lijkt me dan ook in Nederland de patiënt boven eigen plezier komt. Halverwege een gesprek met een patiënt kan er namelijk een bekende langskomen die gezellig met de dokter gaat kletsen. Of dat een dokter zijn eigen bloeddruk en van alle verpleegkundige die er op dat moment lopen even gaat meten. Om te checken of het apparaat goed werkt. Op zich geen dom idee. Alleen ligt het werk van de hele afdeling een kwartier stil omdat het met groot plezier gaat.
Omdat het voor Nederlands begrip soms allemaal erg traag gaat help je zelf mensen zonder dat er een andere verpleegkundige mee kijkt. In de meeste gevallen kan dit prima omdat er genoeg mensen rondlopen die je kunnen helpen. Maar in een situatie was het toch wel handig als er iemand bij was op het eerste moment.
Een man (bleek later een taxichauffeur) kwam naar me toe om te vragen of er ergens een brancard of rolstoel was, want hij had een vrouw achter in zijn auto liggen. Normaal gesproken staat er een portier bij de ingang om de mensen naar binnen te begeleiden. Maar er was die ochtend ook een auto ongeluk was geweest, waarbij 13 mensen (zwaar)gewond waren geraakt, dus de bedden waren bezet en iedereen was nog druk met de ‘normale’ patiënten. Naja goed het kwam er dus op neer dat ik met een krakkemikkig rolstoeltje naar buiten ging om de vrouw uit de auto te halen. Op het moment dat ze in de stoel ging zitten zag ik al dat haar hele rokje onder het bloed zat. Ik reed haar snel naar binnen om hulp te vragen van een dokter toen ze halverwege een flinke kreun/gil gaf. Op het zelfde moment lag er een flinke plas bloed onder de stoel. Iedereen in de ‘wachtkamer’ (zo’n 30 man) kon bedenken dat dit geen goed teken was. Gelijk werd de vrouw naar een apart kamertje gebracht die bedoeld is voor zwangere vrouwen. Op het moment dat ze op het bed wou gaan liggen zagen we een klein ‘dood’ baby’tje van ongeveer 15 cm tussen haar benen bungelen!! Voor mij heel erg schrikken, voor de mensen hier een normalere zaak. Miskramen gebeuren regelmatig, dus niemand in het ziekenhuis kijkt er van op.
Nog een dingetje over het ziekenhuis. Aan het eind van de maand krijgt iedereen in Windhoek uitbetaald, wat er toe leidt dat er ontzettend veel dronken mensen zijn die elkaar beroven, aanrijden, neersteken en vermoorden. Wat er vanzelfsprekend voor zorgt dat er op zo’n dag heel veel te doen is in het ziekenhuis. wij wilden graag met eigen ogen zien wat er allemaal langs kwam op zo’n avond en dus besloten we een avonddienst te draaien.
Vanaf het moment dat we binnen kwamen werden we aan het werk gezet. We begonnen opruimen van de operatiekamer waar een dode man lag. Hij moest verplaatst worden naar het mortuarium dus alle kabels moesten van/uit zijn lichaam en van dat soort dingen. Vlak na dat de ruimte schoon was kwam er een man binnen met een flinke steekwond in zijn nek. Hij had geluk want het was net naast een slagader was maar dat benul had hij zelf niet. Nadat hij gehecht was waren ik en Jorick bezig de spullen op te ruimen. Hij voelde zich weer helemaal goed en wou heel graag naar huis om de gene die hem neergestoken had te gaan vermoorden. Ons leek dat uiteraard niet zo’n heel goed plan en hij moest zeker een nachtje in het ziekenhuis blijven. Uit het niets begon hij ons te bedreigen, hij zou morgen wel terug komen naar het ziekenhuis om ons te vermoorden bla bla bla. Serieus nemen deden we het niet maar ik had niet gelijk mijn woordje klaar. Gelukkig was er een verpleegkundige die het erg professioneel oppakte. Naja in nederland zou hij ervoor aangeklaagd zijn geweest maar het hielp wel. Eerst kneep hij de man in zijn buik en draaide hij zijn vel (niet overdreven) 1.5 keer om. De meeste mensen zouden wel een reactie hierop geven maar de patiënt merkte er helemaal niks van en bleef dreigen. Toen sloeg de verpleegkundige met de vlakke hand 3 keer in het gezicht van de man, heel hard! Nog steeds voelde hij er niet veel van. Hij hield pas om met dreigen toen hem verteld werd hoe respectloos hij was naar de mensen die net zijn leven gered hadden. Dat drong wel tot hem door gelukkig en vanaf toen was hij echt poeslief. Nog steeds helemaal van de kaart maar dat zal de volgende dag ook nog wel zo zijn geweest.
Om ook genoeg te ontspannen naast het drukke stage leven…. Hebben we ook nu weer genoeg leuke dingen gedaan. Zo zijn we wat gaan drinken met een Nederlandse tropenarts die hier sinds een maand woont met haar vriend. Ze kon ons van alles vertellen over leuke uitjes in Namibië aangezien ze zelf al 3 a 4 keer het land is rondgetrokken naar alle bezienswaardigheden.
We zijn meerdere keren gaan stappen met de andere studenten en zijn naar een festival gegaan.
Het festival was leuk maar totaal anders dan dat ik verwacht had. Ik dacht namelijk dat het vol zou staan met donkere mensen en dat er veel Afrikaanse muziek gedraaid zou worden. Dat was beide niet helemaal het geval. Van de 2500 mensen waren er zo’n 100 niet wit en er werden allemaal bekende hitjes gedraaid dus de muziek was leuker dan we dachten. Een geslaagd dagje!
Morgen moeten we nog een dagje stage lopen en dan hebben we een weekje vakantie. Papa en Mama komen zondag aan in Windhoek. Met zijn 6en, paps en mams en de moeder van Danique gaan we dinsdag t/m vrijdag richting de westkust. Een dagje Sossusvlei voor de mooie foto’s en daarna door naar Swakopmund om allemaal leuke dingen te doen, waaronder skydiven, quad rijden en sand-boarden. Als alles te doen is binnen de 4 dagen in ieder geval.
In Swakopmund zullen we voor het eerst deze vakantie overdag een vest aan moeten aangezien het daar onder de 20 graden is. Vooral het temperatuur verschil van 15 graden zal wennen zijn maar ik heb met jullie in Nederland te doen want ik hoorde dat er bij jullie al nachtvorst is. Tja verschil moet er zijn he.
Chop Chop!
Oja, gisteren zijn we weer langs geweest bij bij home of good hope. Dit is een een organisatie dat opkomt voor kansarme kinderen. Denk hierbij niet alleen aan het dagelijks verzorgen van 600 maaltijden, maar ook aan het sponsoren van schooluniformen, kleding, dekens, het vergoeden van tandarts- en ziekenhuiskosten. Dankzij home of good hope zijn er zelfs 5 kinderen die kunnen studeren aan de universiteit! Dit is allemaal niet mogelijk zonder sponsoren, daarom willen wij graag ons steentje bijdragen door geld in te zamelen. Elke euro helpt!! Willen jullie ook helpen? Stort op NL97INGB0 753230046 tnv Lisanne Belshof
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
